مکان: تهران، عرصه جنگلکاری تلو، موقعیت چشمه ایرج
هدف: ترویج فرهنگ درختکاری و انس با طبیعت، یادآوری و تداوم سنت درختکاری
زمان: آدینه ۲۰ اسفند ۱۴۰۰
تعداد داوطلبان حاضر: حدود ۱۵۰ نفر
ساعت آغاز برنامه: ۸:۴۵
ساعت پایان برنامه: ۱۲:۱۵
مسؤول برنامه: هادی کاشانی
طی فراخوان داده شده از ۱۲ روز پیش از برنامه و اعلام آمادگی داوطلبان، بالغ بر ۱۵۰ نفر شامل داوطلبان جمعیت، دانشجویان کانون محیط زیست دانشگاه صنعتی شریف و تعدادی داوطلب آزاد در دو نقطه از شهر تهران مشتمل بر خیابان آزادی مقابل دانشگاه صنعتی شریف و میدان نوبنیاد تجمع کردند و سپس خود را به محل اجرای برنامه رساندند تا در نهایت کلیه داوطلبان حوالی ساعت ۸:۴۵ صبح در موقعیت عمومی عرصه حاضر شدند.
در آغاز برنامه ضمن پذیرایی مختصر از داوطلبان با کیک و چای، توضیحات کلی درخصوص منطقه، چرایی درختکاری و چگونگی آن برای ایشان تشریح شد، سپس پیاده روی تا موقعیت عرصه درختکاری واقع در محدوده چشمه ایرج با مسافت حدود ۳ کیلومتر فاصله از توقف خودرو ها به مدت ۴۰ دقیقه انجام پذیرفت. در موقعیت درختکاری ضمن توضیح گونه‌های مورد کاشت مشتمل بر بلوط همیشه سبز، ارغوان، داغداغان و انار جنگلی توضیحات تکمیلی نحوه کاشت داده شد و داوطلبان تا حوالی ساعت ۱۱ اقدام به کاشت بالغ بر ۵۰۰ اصله نهال کردند. در ادامه با طی مسافت کوتاهی و سپس تجمع و استراحت در موقعیت چشمه، اختتامیه برنامه برگزار شد و بیانیه پایانی برنامه قرائت گردید (متن بیانیه در پایین همین صفحه گذاشته شده است). سپس داوطلبان به سمت خودروهای خویش بازگشتند و ضمن پذیرایی مجدد با چای و کیک، برنامه در ساعت ۱۲:۱۵ پایان یافت و افراد به سمت تهران حرکت کردند.
بیانیه درختکاری جمعیت داوطلبان سبز
اسفند ۱۴۰۰
ما زندگانیم
بیرون از خود ارغوان شده‌ایم و سبز ایستاده‌ایم روی تپه‌های این سوتر و آن سوتر
یا جایی در گوشه‌های سایه‌گیر دره‌ای در آرامشیم
یا جایی در آفتاب‌خورانِ یالِ کوهی، پیراهن در دست باد داریم
بهار که می‌شود روزگار نشتر می‌زند رگهایمان را و خونی سبز و ارغوانی می‌پاشد روی دیوار چشم‌اندازها
و ما جان می‌دهیم
آنقدر جان می‌دهیم که تا فرسنگ‌ها پیرامونمان پر از جان بشود.
ما زایندگانیم
نگاه کن آنجا را!
روی آن تپه
ما آنجا بوده‌ایم
هنگامی که چیزی آنجا نبود
و دنیایی دیگر هست که در آن هنوز چیزی آنجا نیست
اما ما دنیایی نو زاییدیم که در آن
آنجا روی آن تپه
اُرس‌ها برای هزار سال خواب‌هایمان را زندگی خواهند کرد.
ما روایتگرانیم
درخت زالزالک نشانده بر سر چشمه هستیم
که زمزمه‌های چشمه را داستان کرده و خوشه خوشه از خود آویخته است
داستان‌هایی از جاری و زنده بودن به رغم خشکسال، به رغم سال وبا و به رغم قحط سال امید.
ما رویاگرانیم
انار پُر دانهٔ جنگلی هستیم
که هر دانه‌اش خیال رویش درختی دیگر است
روزگار که چنگ بیاندازد بر صورت زمین، ما نمی‌شکنیم، ما نمی‌ریزیم
می‌رویم و دانه‌های خویش را در شیار‌های زخم تازهٔ زمین می‌کاریم
و ایستاده در انتظار باران می‌مانیم
تا روزی که ابرهای باران‌زا —شاید از پسِ هزار سال— به پیش ما برگردند
و باران ببارد و از ما جنگلی انار افشان بروید.
ما آرزومندانیم
و درختکاری آرزونامهٔ ماست که بر روی خاک می‌نویسیم
آرزوی کرامت انسانی در پناه زیست پایدار زمین
آرزوی زیبایی.
دمتون گرم… پاینده باشید