کاملا سخن درستی است، اینکه ریشه‌ی مهم‌ترین مشکلات سرزمین سرمنشاء داخلی دارند. رودخانه‌های خشک، تالاب‌های نمک‌زار، جنگل‌های تراشیده، دشت‌های تشنه‌ی فرونشسته، آسمان‌های غبارگرفته، مردمان بی لبخند.
… اینجا بستر رودخانه‌ای است که زمانی نامش کلیدواژه‌ی زنده گی بود. “زنده رود” بود که حالا زمینی سوخته از تن‌اش به جا مانده است.
این جا ایران است که چروکیده می‌شود، می‌خشکد، می‌سوزد!

ابوالفضل وطن پرست
اصفهان/ ٢٢ امرداد ٩٧