این پارکینگ خانه ماست. در ظهر تابستان داغ سال ٩٧. شهر کرج در ایران. …
ایران همان جایی است که همین حالا بسیاری از مردمانش تشنه جرعه آبی چشم به راه تانکرهای آب‌رسانی‌اند.
این انعکاس خوش رنگ آفتاب تابستان بر کف پارکینگ خانه ماست که با آبی فراوان شسته شده است.
من از خودم و از همه حرف‌هایی که می‌زنم و می‌زنیم شرمنده‌ام. سرم را جلوی خودم هم نمی‌توانم بالا بگیرم.
این آب رها شده بر کف خانه من است. من که مدعی‌ام. من که حرف می‌زنم. من که حتا نتوانسته‌ام همسایه‌های شریف خودم را و نظافتچی نازنین خانه خودمان را مجاب کنم که باور کنید ریختن این آب بر این کاشی‌ها گناه است، معصیت است، جرم است.
من نتوانسته‌ام
من دست‌هایم پیش شما مردمی که در تهران و کرج پارکینگ‌ها و حیاط خانه‌تان را با آب فراوان صفا می‌دهید و عکس بچه‌های خرمشهر را در اینستاگرام لایک می‌کنید بالاست
من تسلیمم
من در این معصیت همگانی کنار همه شما هستم.
من در این معصیت همگانی کنار سدسازان
مدیران آب
مردمان بی خیال
مبارزان مجازی و مصرف کنندگان واقعی
هستم.
ما همه گناهکاریم
ما همه با هم در حال ویران کردن سرزمینمان هستیم
به خودم و همه دست مریزاد می‌گویم
از این انعکاس زیبای آب و عکاسی هنری هم لذت ببرید!
عکس و نوشته: ابوالفضل وطن پرست
زمان: بیست و هفتم تیرماه ۱۳۹۷