مکان: سایت موسسه تحقیقات جنگل ها و مراتع واقع در سیراچال جاده چالوس
هدف: گرامیداشت روز زمین، نهال کاری و اُنس با طبیعت؛ آشنایی با گونه های بومی، ترمیم خطوط آتش‌بُر
زمان: جمعه ۷ اردیبهشت ۱۳۹۷
تعداد داوطلبان حاضر: ۲۴ نفر
ساعت شروع برنامه: ۷:۳۰ صبح
ساعت رسیدن به مقصد: ۹ صبح
ساعت پایان برنامه: ۱۴
ساعت رسیدن به تهران: ۱۶:۳۰
دمای هوا: ۱۰ تا ۱۴ درجه سانتیگراد
مسؤول برنامه: هادی کاشانی
نویسنده گزارش: علی رضا سلطانی
ساعت چون داس جوانه‌های دقایق را از باغچه عصر به آخرین کرت نیمه شب پنج‌شبنه ششم اردیبهشت هزار و سی‌صد نود و هفت درو می‌کند. بذرهای خبر را به فصلِ کاشت با دقت تمام در مزرعه اطلاع‌رسانی پراکنده‌ام. تلاش فصلِ داشت به بار ننشسته است و جز انصراف و ناهمراهی از دهان همراهان نمی‌روید. زحمات جز اندکی، سر بر نیاورده اند. چه کنم؟ گندم به آسیای همکاری ندهم؟ آسیابان مهربان، به همین جوال سبک، شاد است. چشم، به راه ما دارد. سخن به میان دوستان مدیر می‌برم. آنان نیز چشم دارند دست از همراهی برنداریم. به هفت نفر بسنده می‌کنم. به پس می‌نگرم به سال‌های پرمحصول به کشته‌های پرپشته گاه می‌اندیشم که جوی عمر همکاری نیز چون خشک بوم کنونی دیگر نمی‌گذرد. فردا را چشم در راهم.
یک آسمان پر ابر که دل باریدن ندارد هنوز. پرده شده بر چشم آفتاب و راه گذر به گیسوان طلایی وی نمی‌دهد اما گرمایش را یارای دزدیدن ندارد و پگاهش را توان پنهان ساختن. آدینه، که آیینه هر تلاش دوباره، ما را می‌خواند. کنون که به رغم افسوس پسین، درخت داوطلبی پر شکوفه شده و همراهان پرشمارتر. یک تن کمتر از بیست سوار بر خودروی خویش.
رخ سبزگون و دل گل‌گون شاخه کوهستانی باغ گیاه‌شناسی ملی ایران وابسته به موسسه تحقیقات جنگل‌ها و مراتع سازمان تحقیقات آموزش و ترویج کشاورزی در جاده چالوس، میانه سد کرج و لاله باغ گچسر میزبانمان شده در ساعت نه صبح هفتم ماه بهشتی. زیر چتر سروهای عناب‌تن، بر بستر لطیف چمن، نان و پنیر می‌خوریم و از اُرس می‌گویم از درخت دیرزیست از کاشت نهالش از تاریخچه مکان از درخت‌کاری‌های کاشته به سالیان پیش.
اندک شده‌اند آمدگان به جشن کاشت درخت. امتحانات دانشگاه‌ها دانش‌جویان را بازداشته، احتمال باران و سرما دانش‌آموزان را گرفتار دوراندیشی والدین و مدیران مدرسه کرده و رفقای قدیمی نگران بازنشستگی مهندس خوشنویس. اما دوربین شبکه ورزش سیما همت گروه‌های دوست‌دار طبیعت را به تصویر می‌کشد. ساعت ده صبح است و ما بر بالای جایگاه تلاش.
چاله می‌کنیم کلنگ می‌زنیم نهال می‌نشانیم بیل برمی‌داریم خاک می‌ریزیم پای می‌فشاریم دست بر کمر می‌زنیم این است آیین جشن درخت. دو تپه که هر کدام ویژه کاشت گونه‌ای نهالی خاص است. هر نهال که شماره‌ای دارد در پایین دست و هر آن که شماره ندارد در بالا دست. به رغم کمبود ابزار کاشت و دشواری کندن چاله، خزانه نهال به سرعت تهی می‌شود و بارانی که نای باریدن ندارد جز قطره به چند گاه و پراکنده.
آتش‌بُر که سنگ‌چینی است از لاشه‌سنگ به دور گروه درختان. رشته می‌شویم به دنبال هم از شیب دره به بلندی تپه تا سنگ‌ها را دست به دست به خط آتش‌بُر برسانیم و سدی شویم بر گسترش آتش‌های عمدی و سهوی اشخاص یا عوامل طبیعی در عرصه جنگلی. راهی ساده اما کارا. یک نوار نایلونی بر روی خاک و پشته لاشه‌سنگ روی آن تا آتش نتواند دست یغما به تمام عرصه برد. روز از نیمه گذشته و کار به انجام رسیده است.
لقمه نانی جرعه آبی کوله عکسی سبدی لبخند و ناگزیر بازگشت به روزمرگی روزگار.
دست مریزاد