مکان: ارتفاعات حریم شمال شرق تهران؛ منطقه عمومی تلو
هدف: ترویج فرهنگ درختکاری و انس باطبیعت،
تمرین کار گروهی، آموزش نحوه صحیح درختکاری در خشک بوم
زمان: آدینه ۱۸ اسفندماه ۱۳۹۶
تعداد داوطلبان: بیش از ۲۷۰ نفر
شروع برنامه: ۷:۳۰ صبح حرکت از میدان نوبنیاد ، تجمع در عرصه ۸:۳۰
پایان برنامه : ۱۲:۳۰
دمای هوا: بین ۸ تا ۱۲ درجه سانتیگراد
مسئول برنامه: هادی کاشانی
عکاس: وفا نعمت زاده
بیانیهٔ درختکاری جمعیت داوطلبان سبز، زمستان ۹۶
اگر که اُرسها نبودند
شاید که زالزالک‌ها و سنجد‌ها
در زمستانِ تاریکِ بزرگ
امید‌هایشان خزان می‌کرد و همراه برگهایشان می‌ریخت
شب‌زده و سرد و عریان می‌ماندند و دور از نور
و تا بهار شاید که دیگر نمانده بودند
اگر که اُرسها نبودند
شاید که شیرخشت‌ها و تلخه‌بیان‌ها
در تابستانِ بی‌سایهٔ بزرگ
همهٔ خاطرات سبزینه از ذهن برگهایشان بخار می‌شد و بر هوا می‌رفت
فراموشی می‌‌گرفتند، راه را گم می‌کردند
و با لبانی خشکیده در گوشه‌ای تنها می‌افتادند و به تلخی می‌مردند
اما اُرسها بودند
چنگ در خاک انداختند، پرچم سبزشان را بر آسمان کردند و با بادها نرفتند
نه با بادها و نه با طوفان‌ها
نه با خشک‌سال و نه با سیل‌سال و نه با سال دروغ
نه با تاراج ملخ و نه با ایلغار مغول
ساقه‌هایشان به زیر دندان کرم‌ها چغر و بد خوراک بود
و برگهایشان بر پیراهن مرگ آن لکه‌های سبز سمج و سرسختی بودند که به هیچ چیز فروشسته نمی‌شوند
اُرسها برای رفتن نیامده بودند، پس ماندند و
سیصدهزار گل خورشید را خشک کردند و لا‌به‌لای دفتر تقویم سیصد هزار برگ خود گذاشتند
سیصدهزار تکه از پارچهٔ سیصدهزار شب را جمع کردند و در لحاف سیصدهزار تکهٔ خود به هم دوختند
تقویم سیصدهزار برگشان را به شیرخشت‌ها و تلخه‌بیان‌ها دادند تا که ورق بزنند و فراموشی نگیرند
لحاف سیصدهزار تکه‌شان را به زالزالک‌ها و سنجد‌ها دادند تا که تا بهار تاب بیاورند
سیصدهزار روز و شب است که اُرسها عشقی بس کهن را بسان نانی بی‌پایان میان عشق‌خوارانِ آوند‌‌دار جیره می‌کنند
درختکاری آرزونامهٔ ماست
برای روزی که گرد هم جنگلی شویم انبوه
و اگر آن روز بیاید
آن‌ها که اُرس بودند مادر همهٔ جنگل خواهند بود.